Jarenlang kampt de jonge Kim Tielemans met blessures, ontstekingen, concentratieverlies en vermoeidheid, totdat de diagnose chronische ziekte van Lyme wordt vastgesteld.
Medicijnen en homeopathische behandelingen bestrijden de klachten, maar nemen de oorzaak niet weg. Als Kim samen met haar vriend en zijn ouders een genezingsdienst in Kalmthout (België) bezoekt, is het Jezus die haar geneest.
Na een autorit van twee uur worden we verwelkomd met Belgische gastvrijheid door Dirk en Marie Rose Peeters. We zitten samen aan tafel waar Kim Tielemans (20), de vriendin van hun zoon Benjamin, ons haar verhaal vertelt over hoe God in haar leven gekomen is en haar genezen heeft. Het is een gemoedelijke setting en terwijl we luisteren naar de getuigenissen over wat God heeft gedaan voor dit gezin, zeggen we een paar keer tegen elkaar dat dit het is wat er staat in de Bijbel bedoeld met: “Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, daar ben Ik in hun midden.”
Een tiener met veel lichamelijke klachten
‘Ik denk dat ik tien jaar was, toen ik de eerste klachten begon te krijgen. Zo gauw ik ergens tegenop liep, of als iemand mij duwde, kreeg ik overal blauwe plekken. Ik had vaak een bloedneus die soms wel een half uur lang duurde. Een keer stopte het bloeden pas na anderhalf uur.’
‘Toen ik een jaar of twaalf was, had ik vaak last van blessures en ontstekingen op verschillende plekken. Twee keer heb ik een half jaar met een brace om mijn been gelopen vanwege een breuk die maar niet wilde genezen.’
‘Vanaf mijn veertiende begon ik last van vermoeidheid te krijgen. Eerst dacht ik dat het kwam doordat ik een nacht slecht geslapen had, maar dan heb ik een paar jaar slecht geslapen! Als ik ‘s morgens opstond en naar beneden ging legde ik mijn hoofd op tafel, zo moe was ik. Maar dan moest ik toch gewoon naar school. Beetje bij beetje kreeg ik meer klachten. Ik had last van mijn maag en darmen, had vaak diarree. Ik kon minder goed eten, waardoor ik veel gewicht verloor.’
Hoe functioneerde je, want je zat nog op school
‘Ik was aanwezig daar was alles mee gezegd. Uitgaan mocht ik niet meer doen van de arts dus als de klas een uitstapje had, bleef ik thuis. Er was altijd wel iets met me aan de hand en ik zag altijd bleek. De laatste twee jaren heb ik niet meer mee geturnd op school, vanwege blessures en vermoeidheid.
Je werd wel onderzocht door de artsen maar er werd geen oorzaak gevonden?
‘Mijn huisarts zei altijd: ‘Kim, jij bent wel een speciaal geval… ik weet het niet.’ Ik kreeg elke keer andere medicijnen voorgeschreven. De symptomen verminderden wel, maar iets concreets werd niet ontdekt. Ik had last van mijn gewrichten, maar had geen reuma of artritis. En omdat ik vaak last had van maag -en darmontstekingen werd dat onderzocht, maar alles was altijd in orde. Mijn klachten waren zeer uiteenlopend. Ik had bijvoorbeeld last van vage zenuwpijnen achter mijn ogen, en pijnscheuten in mijn rug. Ik was ook heel vergeetachtig, dan vroeg ik bijvoorbeeld aan mijn moeder wat we die avond zouden gaan eten, en dan vroeg ik het een half uur later opnieuw. Of ik schreef op wanneer de treinen reden, als ik naar school ging, omdat ik het maar niet kon onthouden.’
Ziekte van Lyme
Als Kim via via bij een andere arts terechtkomt, wordt eindelijk vastgesteld dat zij de ziekte van Lyme heeft. Deze ziekte is bijna niet te traceren in het bloed. Maar aan de hand van een lijst met symptomen wordt de diagnose vastgesteld. Kim: ‘Ik had achttien van de twintig symptomen die op die lijst werden genoemd.’
Kim is dan zeventien jaar. Onder behandeling slikt Kim vijftien pillen per dag, naast een hoop drankjes, waaronder zilverdrank om de ontstekingen tegen te gaan. Maar hoewel de symptomen worden onderdrukt verdwijnen de klachten niet.
‘Soms als alles tegen zat en ik me down voelde, dacht ik wel eens: het zou eigenlijk wel gemakkelijk zijn als ik nu onder een bus kom of tegen een auto aanloop. Dat ik oversteek, en ze niet stoppen; dan is dat ook wel goed.’
Benjamin
‘Ik sprak wel eens met een meisje van school, met wie ik goed kon praten over hoe ik me mentaal voelde, en later natuurlijk ook met Benjamin.’
Kim studeert Biomedische Laboratorium Techniek en als zij achttien is ontmoet zij Benjamin, die voor Industriële Ingenieur studeert in hetzelfde gebouw. Benjamin is wel opgegroeid met het geloof in Jezus en vertelt: ‘Mijn ouders zijn christen, maar ik maakte geen keuze voor de Heer. Ik geloofde dat God bestond, maar meer deed ik er eigenlijk niet aan.’ Hoe meer Benjamin over God begint te vertellen, hoe meer hij erover na gaat denken hoe het nu eigenlijk zit met hemzelf en het geloof. Benjamin: ‘Ik had een keuze gemaakt, om niet te kiezen voor God, want ik wist wat dat inhield. Het zou betekenen dat ik bepaalde dingen niet meer zou kunnen doen en afstand moest nemen van wat ik had. Het was een moeilijke strijd. Thuis had ik geleerd over berouw en bekering en ik sprak er met mijn ouders over.’ Als Benjamin het advies van zijn ouders krijgt om alles met God te doen, en los te laten wat hem vasthoudt en het dan aan de Heer over te laten, neemt hij zijn besluit om te kiezen voor de Heer.
Wat vond je ervan toen Benjamin over Jezus vertelde, en een keuze voor Hem maakte?
‘We waren toen een maand samen. Ik stond er wel voor open, maar dacht: ik weet het niet. Maar naarmate we er meer over spraken, dacht ik: wow! Ik ben katholiek opgevoed, gedoopt als baby en heb communie gedaan, maar daar bleef het bij.’ Kim maakt het proces waar Benjamin doorheen gaat van dichtbij mee en ziet wat bekering betekent. Het is een hele strijd, ook voor Kim en zij zegt hierover: ‘Ik heb altijd gedacht: ik wil niet kiezen omwille van onze relatie. Als ik kies doe ik dat voor mezelf en voor de Heer. Hij ziet immers of je een oprecht hart hebt, en of je keuze puur is.’
Interesse voor Jezus Christus
‘Ik ben altijd al heel nieuwsgierig geweest naar de persoon Jezus Christus. Toen ik klein was vroeg ik wel eens aan mijn broer: ‘Jezus; heeft hij écht geleefd en heeft hij ook allemaal gedaan waar ze over vertellen in de kerk?’ “Nee”, zei hij dan, “dat moet je met een korrel zout nemen. Hij zal wel geleefd hebben, maar daar stopt het ook.” Dan vertrouw je daar maar op. Dat zal dan wel als mijn broer dat zegt, dacht ik. Maar ik heb me altijd in Jezus geïnteresseerd, waarom precies kan ik niet benoemen, ik voelde mij altijd aangetrokken tot het Evangelie. Ik dacht wel eens: zal God wel bestaan en wat gebeurt er dan met me als ik dood ben?’
Mee naar de genezingsdienst
Het bekeringsproces van Benjamin heeft tot gevolg dat hij schoon schip maakt met zaken. Ook volgt er een korte periode waarop Kim en Benjamin elkaar de ruimte gunnen om aan de nieuwe situatie te wennen en om te zien hoe verder met elkaar om te gaan. Het is een moeilijke en emotionele tijd. Kim beseft dat een bekering veel verandering teweeg zal brengen, maar intussen blijven zij elkaar wel zien.
Als de ouders van Benjamin hen uitnodigen om een keer mee te gaan naar een kerkdienst in Kalmthout, lijkt het Kim en Benjamin een goed idee om samen eens een kerk te bezoeken. 11 december 2015 is het zover. Benjamin: ‘We wisten eigenlijk niet dat we naar een genezingsdienst zouden gaan. Ik kende Jan Zijlstra nog wel van vroeger, dus toen we binnen kwamen was ik (positief) verrast.’ Kim: ‘Ik was toen al zo lang ziek geweest. Toen die avond gevraagd werd wie zijn leven aan de Heer wilde geven, ging ik naar voren en heb Jezus als mijn persoonlijke Redder en Verlosser aangenomen’.
Kim ervaart Gods genezing
‘Daarna werd er voor genezing gebeden. Ik had de hele avond al een zere schouder, ik voelde me ziek en ik was koud. Toen Jan Zijlstra met me bad kreeg ik het heel erg warm van binnen. Het was een onbeschrijflijke ervaring. De pijn in mijn schouder was in een moment verdwenen. Terug op mijn stoel, liet ik Benjamin mijn handen voelen, die normaal gesproken altijd koud, maar nu warm waren! Toen we ‘s avonds weer terugreden kreeg ik opeens een ontzettende honger, terwijl ik, door de ziekte van Lyme, al jarenlang geen honger had ervaren!’
In de daaropvolgende maanden knapt Kim zienderogen op. Sommige klachten houden nog aan, maar nemen beetje bij beetje af.
Totaal genezen
Op 20 februari 2017 laten Kim en Benjamin zich samen dopen. ‘Na mijn doop heeft God me totaal genezen en stopte elke klacht die ik nog had. Toen ik in maart mijn arts bezocht, werd ook geconstateerd dat alles goed was en medicatie niet meer nodig was. Vanaf dat moment ben ik gestopt met het nemen van medicijnen’, vertelt een stralende Kim.
God heeft haar volkomen genezen.
De achterstand die zij door de Ziekte van Lyme had opgelopen tijdens haar studie, loopt Kim nu succesvol in. God heeft twee jonge mensen bij elkaar gebracht, naar Zich toegetrokken en een hoopvolle toekomst gegeven! Samen met hun (schoon)ouders, willen zij het Evangelie van Jezus bekend maken; om iedereen te laten weten dat God verlangt een relatie met de mens aan te gaan.